niedziela, 10 listopada, 2024

Downtown Train, Tom Waits

0
Udostępnij:

Thomas Alan Waits to amerykański wokalista, kompozytor, instrumentalista, autor tekstów, poeta i aktor. Nie ukrywam, że trzeba lubić Toma Waitsa, aby zagłębić się w jego twórczość, co popłaca, gdyż w jego utworach, pozornie szorstkich i sprawiających wrażenie surowych, można odnaleźć piękne melodie. Choć twórczość Waitsa zaliczana jest do rocka, to w jego muzyce krzyżują się wpływy jazzu, bluesa, folku, rock and rolla i tradycyjnego popu. Na początku kariery (głównie przed wydaniem albumu „Swordfishtrombones” w 1983 roku) śpiewał najczęściej przy akompaniamencie sekcji jazzowych. Później, wraz z rozwojem ogólnej koncepcji muzycznej, brzmienie jego utworów zaczęło być bardziej rockowo – eksperymentalne. Cechą charakterystyczną artysty jest jego niski, momentami chropowaty głos. Głos, którym wyśpiewuje własne bardzo osobiste, melancholijne, gorzkie w wymowie, cyniczne i często zakrapiane czarnym humorem poezje. Teksty często inspirowane są literaturą amerykańskich beatników – zwłaszcza Jacka Kerouaca i Charles’a Bukowskiego. Waits jako aktor wystąpił w kilku filmach, które przeszły do klasyki kina, m.in. „Poza Prawem” Jima Jarmuscha, zyskując dobre recenzje krytyków. Także niektóre z jego piosenek zostały wykorzystane w filmowych produkcjach, m.in. „Jockey Full of Bourbon” i „Tango Till They’re Sore” z albumu „Rain Dogs” zostały wykorzystane we wspomnianym już filmie Jima Jarmuscha „Poza prawem”, w którym artysta zagrał jedną z głównych ról. Tom Waits wypracował również swój styl, który nazywam „włóczęgowską elegancją”. Znoszone garnitury i wysłużone buty, przypominają postać wiecznego trampa, którą przez lata z powodzeniem kreował na ekranie Charlie Chaplin. Współpracował m.in. z takimi reżyserami jak: Francis Ford Coppola, Jim Jarmusch, Robert Altman, Hector Babenco, Terry Gilliam.

Wiosną 2000 roku Tom Waits wystąpił w Polsce, w Sali Kongresowej.

Dzisiaj chciałbym przypomnieć jeden z największych przebojów artysty pochodzący z płyty „Rain Dogs” z 1985 roku. Krążek jest drugim albumem (po wydanej w 1983 płycie „Swordfishtrombones”, a przed „Franks Wild Years” z 1987 roku) z muzycznej trylogii opowiadającej o życiu odkrywcy i marynarza Franka Wilda. Z tej płyty posłuchamy nagrania „Downtown Train”. Po tą pieśń sięgali później m.in. Rod Stewart, Patty Smyth czy Bob Seger.