Siatkówka na siedząco (sitting-ball) – sportowa gra zespołowa  będąca odmianą tradycyjnej piłki siatkowej. Gra została wymyślona jako sport dla osób niepelnosprawnych. Obecnie uprawiają ją również pełnosprawni siatkarze.
Siatkówkę na siedząco wprowadził w 1956 roku Holenderski Komitet Sportowy.  Od roku 1967 rozpoczęły się regularne rozgrywki Mistrzostw Świata.

Powstała z połączenia dwóch gier: niemieckiego sitzballu oraz siatkówki. Powodem utworzenia gry był fakt, że sitzball był grą zbyt mało energiczną. Początkowo siatkówka na siedząco była grą przeznaczoną dla relaksu. Z biegiem czasu przekształciła się w sport, który wszedł w skład dyscyplin olimpiady dla niepełnosprawnych. W 1980 roku po raz pierwszy odbyły się rozgrywki paraolimpijskie w tej dyscyplinie.            

Dyscyplina ta uprawiana jest w ponad 60 krajach. Wzrost popularności tej odmiany siatkówki spowodował, iż rozgrywane są również Mistrzostwa Europy oraz Mistrzostwa Regionów. Od roku 1993 wszystkie rozgrywki odbywają się w dwóch kategoriach: męskiej i żeńskiej.

W grze rywalizują dwie drużyny. Każda drużyna na boisku liczy po sześciu zawodników, a pełny jej skład łącznie z rezerwowym  powinien wynosić 12 osób.

Gogosz Łukasz