poniedziałek, 4 listopada, 2024

Propagują postać bohatera spod Monte Cassino

0
Propagują postać bohatera spod Monte Cassino
Udostępnij:

Dwie uczennice Szkoły Podstawowej nr 12 z Oddziałami Integracyjnymi im. Ignacego Łukasiewicza w Jaśle, harcerki 139. DH. „Lisy” i członkinie Koła Historyczno-Regionalnego uczestniczą w projekcie patriotycznym polegającym na propagowaniu i upowszechnianiu wybranej postaci parlamentarzysty II RP, który chlubnie zapisał się też w czasie II wojny światowej. M.in. z powodu, że w maju jedna z nich – G. Schmidt, wyjeżdża na uroczystości rocznicowe z delegacją harcerzy polskich do Włoch, na miejsce bitwy pod Monte Cassino, wybrały posła, który w niej poległ. Przygotowały krótki biogram wybranego bohatera, którym pragną się podzielić z Czytelnikami naszego portalu.

Władysław Kamiński ps. „Śliwa” urodził się 17 III 1897 r. w Siedlcach. W 1915 r. ukończył tam gimnazjum. Działał w konspiracyjnym Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość”, w harcerstwie i POW. W 1915 r. zaciągnął się do Legionów Polskich i do 1917 r. służył w 5. pułku piechoty, m.in. walczył pod Kostiuchnówką. W XI 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu Niemców i zgłosił się do 22. pułku piechoty Ziemi Siedleckiej. W 1919 r. został awansowany do kapitana i przeszedł do rezerwy. W 1924 r. ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.

W latach 20. pracował na kilku polach na terenie województwa wileńskiego. W wyborach parlamentarnych w 1928 r. został wybrany posłem na Sejm II kadencji (1928–30) z listy BBWR. W wyborach w 1930 r. został ponownie wybrany posłem na Sejm RP III kadencji (1930–35). Pracował w komisjach: budżetowej, prawniczej i reform rolnych. Ponownie został posłem w 1935 r. i pracował w komisjach: budżetowej (zastępca przewodniczącego), regulaminowej i prawniczej. W wyborach w 1938 r. został wybrany senatorem z województwa wileńskiego.

5 4

 

 

 

 

W 1939 r. walczył w kampanii wrześniowej, a po jej zakończeniu zorganizował konspiracyjny Komitet Walki o Wyzwolenie, włączony do SZP, którego został członkiem. Od XII 1939 r. pełnił funkcję szefa Biura Informacji i Propagandy SZP-Komendy Okręgu Wilno ZWZ i jednocześnie od 1940 r. redaktorem czasopisma „Polska w Walce”. Został aresztowany przez NKWD 11 IV 1941 r. Więziono go w Wilnie, później w Moskwie, m.in. na Łubiance i Butyrkach. 29 lipca 1941 r. został skazany na karę śmierci przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR, którą później zamieniono na 10 lat „obozu poprawczego”. Został stamtąd zwolniony 13 VIII 1941 r. Objął dowództwo 3. batalionu 13. pułku piechoty „Rysiów” 5. Wileńskiej Dywizji Piechoty Armii Polskiej w ZSRR.

3

7

Od X 1942 r. walczył w Armii Polskiej na Bliskim Wschodzie i w 2. Korpusie Polskim do III 1943 r. jako dowódca 15. Wileńskiego Batalionu Strzelców. W kampanii włoskiej walczył jako dowódca 13. Wileńskiego Batalionu Strzelców 5. Wileńskiej Brygady Piechoty w 5. Kresowej Dywizji Piechoty. W 1944 r. został awansowany na podpułkownika. Poległ w bitwie o Monte Cassino, prowadząc atak swojego batalionu na wzgórze San Angelo 17 V 1944 r. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino. Osierocił żonę Sabinę i dwójkę dzieci – Zdzisława i Alinę. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Decyzją ministra obrony narodowej 11 IX 2015 r. pośmiertnie awansowano go na stopień pułkownika WP.

1

2

Gabriela Schmidt i Wiktoria Gorczyca